พระกรุวัดหูแกง ศิลปะปาละ จังหวัดตรัง

พระกรุวัดหูแกง จังหวัดตรัง พบพระกรุนี้อยู่ในโถในไหที่เจดีย์วัดหูแกง ตอนเจดีย์ล้ม วัดหูแกงสมัยก่อนเป็นป่าดีๆ นี้เอง อยู่ห่างจากจังหวัดตรังประมาณ 30 กิโลเมตร ห่างจากถนนสายเอเชีย 3 กิโลเมตร ตอนนั้นเดินทางลำบากมากไม่เหมือนสมัยนี้ เมื่อพบพระกรุนี้เจ้าอาวาสได้นำพระขึ้นมาจากกรุนำมาแจกให้กับชาวบ้านไว้ป้องกันภัย แต่ไม่ได้รับค่านิยมมากนัก อาจารย์เอียด วัดหนองช้างแล่นได้ธุดงส์มาจำพรรษาที่วัดนี้ ได้พิจารณาพระกรุนี้แล้วบอกว่าไม่ธรรมดา ไม่ธรรมดาจริงๆ ว่าแล้วอ.เอียดก็ทำพิธีพุทธาภิเษกอีกรอบหนึ่ง บางองค์มีเทียนชัยอยู่ใต้ฐาน บางองค์ก็ไม่มี บางองค์มีดินเต็ม แต่ก็อีกนั่นแหละไม่มีผู้ใดสนใจอีก เพราะชาวบ้านชอบพระของเกจิอาจารย์มากกว่า ท่านจึงนำไปบรรจุกรุไว้และฝังไว้ที่เดิม แต่ก็มีบางท่านนำไปใช้ห้อยคอคุ้มภัย
แต่กาลต่อมาปรากฏว่า พระกรุวัดหูแกงที่มีชาวบ้านคนหนึ่งพกติดตัวโดยนำพระใส่ไว้ในผ้าแดงแล้วโพกผ้าไว้ที่หัว ได้เข้าไปตัดยาง ซึ่งตอนนั้นเป็นภูเขาและเป็นป่า ออกไปตัดยางประมาณตี 3 กว่าๆ แล้วเหตุการณ์ก็ปรากฏขึ้นเมื่อมีงูจงอางซึ่งกำลังกกไข่อยู่ได้ชูคอสูงเท่าคน ไม่ฟังเสียงชกเข้าที่หัวของชายตัดยางคนนั้น ชายตัดยางล้มฟุบลงไปเท่านั้นยังไม่พอยังเลื่อยไปกัดที่ลำตัวอีก 2-3 ครั้ง จนชายตัดยางหมดสติไป ชาวบ้านมาพบช่วยกันปฐมพยาบาลโดยไม่ทราบสาเหตุว่าเป็นอะไร เมื่อชายคนนั้นฟื้นขึ้นมาร้องโวยวายว่างูจงอางกัด เมื่อตรวจดูก็ไม่พบบาดแผลใดๆ เลย บางคนก็เชื่อบางคนก็ไม่เชื่อ แต่ชายคนนั้ได้จับผ้าโพกศรีษะดูก็พบพระกรุวัดหูแกงอยู่บนหัวในผ้าที่เข้าโผก เขายกมือภาวนาปากก็พร่ำบ่นอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนั้นผ่านไปไม่นาน ก็พบอีกว่ามีชายชราคนหนึ่งพกพระหูแกงใส่กระเป๋าเสื้อไว้ เดินข้ามถนนแถวนาวง ช่วงนั้นต้นไม้ขึ้นรกมองไม่เห็นรถ รถได้พุ่งชนอย่างจังจนชายชราลอยไปไกลถึง 30 เมตร นอนอยู่กับพื้นถนน รถคันนั้นใส่ตีนหมาขับไปไม่คิดชีวิต สักพักชายชราคนนั้นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมาแล้วเดินต่อไปโดยไม่มีบาดแผลถลอกเลยแม้แต่น้อย ทำให้คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างเข้ามาสอบถามเป็นการใหญ่ ชายชราล้วงไปในกระเป๋าเสื้อเพื่อจะหยิบพระวัดหูแกงมาให้ดู แต่เเล้วพระองค์นั้นก็ไม่ได้อยู่ในกระเป๋าเสื้อ ทำให้สีหน้าและแววตาของชายชรคนนั้นหม่นหมองไปในทันที คุณตา!!!คุณตา!!!เสียงเด็กน้อยอายุประมาณ 8 ขวบร้องเรียกคุณตา เมื่อชายชรามองหันกลับไปก็พบเด็กน้อยกำลังชูสิ่งของสิ่งหนึ่งอยู่ดำๆ เมื่อเดินไปดูจึงพบพระวัดหูแกงแต่สภาพแบนแต๋เลยครับ ชายชรามีสีหน้าและแววตาตื้นเต้นระคนความแปลกใจ เมื่อทุกคนเห็นว่าเป็นพระกรุวัดหูแกงจึงไปขุดหากันยกใหญ่ ต่อมาพระก็หายไปจนหมดสิ้น เหลือแต่ปรักหักพังของเจดีย์ แต่พระกรุวัดหูแกงนี้ไปคล้ายกับพระกรุวัดนาคาม จึงมีเซียนพระภาคกลางลงมมากว้านซึ้อไปจนเกือบหมด แล้วนำไปขายเป็นพระกรุวัดนาคามกรุปากทางรถไฟนครศรีธรรมมราช ซึ่งก็สร้างความร่ำรวยให้กับเซียนพระกลุ่มนั้น เพราะสมัยนั้นไม่มีสื่อไม่มีหนังสือ จึงนำไปเล่นเป็นพระกรุนาคามได้อย่างสนิทใจ
ลักษณะของพระกรุวัดหูแกงมีพิมพ์เล็ก พิมพ์ใหญ่ พิมพ์กลาง เนื้อชินตะกั่ว ถ้าเป็นพิมพ์พระร่วงเล่นหากันหลักหมื่น สมัยนี้ผู้ครอบครองต่างหวงแหนกันมากครับ