มหาเสน่ห์ เมตตา มหานิยม ที่สุดในขณะนี้..ต้อง ตะกรุดเถาวัลย์หลง + สีผึ้งสามนาม (หลวงพ่อทาบ + หลวงพ่ออี๋ + หลวงพ่อโด่)

ตะกรุดเถาวัลย์หลง + สีผึ้งสามนาม (หลวงพ่อทาบ + หลวงพ่ออี๋ + หลวงพ่อโด่)

เรื่อง เถาวัลย์ นั้นเป็นศาสตร์ ลึกลับมาแต่โบราณแล้ว เป็นของทนย์สิทธิ์ทีฤทธิ์ ในตัวเอง
ตำนาน ของพวกพรานป่าล่าสัตว์จะรู้จัก เถาวัลย์ดี เช่น เดิน ไปเกี่ยวขาไม่ให้ไปบ้าง เดินไปข้ามแล้วหลงป่าเหมือน เมืองลับแลบ้าง
เรื่องเถาวัลย์ อาถรรพ์นั้น มีในตำราว่า เถาวัลย์ หลงนั้นแน่นัก แค่พบเจอที่ป่า หักกิ่งมาติดตัว ท่านว่า ใครก็ห้ามไม่ไห้หลงไม่ได้

และยิ่งมาเจอเถาวัลย์ หลงดงสำคัญที่ขึ้นมาแกะกับต้นไทรใหญ่ และข้ามไปแกะดงต้นสวาท นี่ซิ...ไม่ธรรมดาเลย
เถาวัลย์หลงสายนี้ อยู่ที่จังหวัด พัทลุง ส่วนลูกสวาทนั้น เป็นไม้มงคลที่คนใต้ว่าใช้ดีทางเมตตามหานิยมมาก
เกจิยุคเก่าของสำนักตรรคศิลา เขาอ้อ ยังนำลูกสวาทของดีตามธรรมชาตินี้นำมาลงเลขยันต์ รายไหนรายนั้นพกติดตัว
อย่าได้มองหน้าผู้หญิงใดเลย กลัวผู้หญิงเดินตาม แม้ท่านอาจารย์ชุม ไชยคีรี ยังนำลูกสวาทนี้มาบรรจุใส่กระดาษสา
และอุดด้วนชันโรงให้ศิษย์พกติดตัวเมตตาแรงนัก


เถาวัลย์หลงที่ขึ้นมาชนกับต้นสวาท ตำราว่า..ดียกกำลังสอง โบราณว่า..หายาก ข้ามไปร้อยทุ่งก็ไม่พานพบ
ยิ่งเถาวัลย์หลงดงที่หลวงปู่บุญ ให้ศิษย์ผู้เป็นพรานป่าไปหามา ยิ่งเป็นของดีที่ สิบปี ร้อยปีก็หาไม่พบ
เถาวัลย์หลงนี้ขึ้นไปเหนือยอดสวาท เท่ากับว่าคลุมทั้งต้นทั้งลูกทั้งดอกทั้งใบสวาทหมดทั้งต้น
นี้แหละ หลวงปูบุญสั่งให้นำมา ท่านนำมาปลุกเสก และตัดเป็นท่อนๆยาวเท่า 1 องคุลี ถักเชือกลงทอง
แบบโบราณ จารย์ยันต์ “กรุณาทมิฬ” แล้วท่านเจอะ หัวท้าย อุดสีผึ้งสามนาม

(สีผึ้งสามนาม เป็นสีผึ้งชั้นยอดที่ผสมจากสีผึ้งครูของหลวงปู่คือ สีผึ้งหลวงพ่อทาบวัดกระบกขึ้นผึ้ง + สีผึ้งหลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ +
สีผึ้งหลวงพ่อโด่ วัดนามะตูม) เท่านั้นยังไม่พอท่านได้คลุกเคล้าผงหลวงปู่แก้ว ไปหน่อยหนึ่งด้วย

สร้าง 1,000ดอก

รับประกันความแท้ครับ พร้อมซองเดิมจากวัด




ประวัติ หลวงปู่บุญ

หลวงปู่บุญ โสภโณ อายุ 78 ปี 57 พรรษา ( นับเมื่อปี 2551) เป็น พระเกจิแห่งยุคอีกองค์หนึ่งที่มีวัตรปฏิบัติ งดงามมีจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยเมตตาอย่างหาที่สุดมิได้ มีสมาธิจิตใจอันแน่วแน่เด็ดเดี่ยวมั่นคง มีบุญญาบารมีอันกว้างไกลไม่มีประมาณ ตั้งแต่พื้นราบฝั่งตะวันออกจรดภูสูงป่าดอยขุนเขาทางภาคเหนือที่ท่านรับ อุปการะเด็กน้อยผู้ด้อยโอกาสชาวไทยภูเขา ให้มีโอกาสได้รับการศึกษาจนสำเร็จการศึกษาไปแล้วว่าสองพันราย สร้างบุคลากรให้แก่พระพุทธศาสนา ทั้งด้านปริยัติและปฏิบัติ ทั้งพระภิกษุและสามเณรหลายร้อยรูป

นี่คือประจักษ์พยานที่เป็นรูปธรรมสัมผัสได้; แห่งจิตอันเป็นบุญเป็นกุศลของหลวงปู่บุญ โสภโณ ประกอบกับองค์ความรู้จากการเล่าเรียนวิทยาคมกับพระเกจิอาจารย์ดังในอดีต

หลวงปู่บุญ โสภโณ บวชตั้งแต่อายุ 20 กับหลวงพ่อโด่ วัดนามะตูม เป็นอุปปัชฌาจารย์ (หลวงพ่อห่อ พระหมอต่อกระดูกเป็นพระคู่สวด ) หลวงปู่บุญยังธุดงค์ไปเรียนวิชากับครูอาจารย์อีกหลายท่าน อาทิ

หลวงปู่เส็ง วัดประจันตคาม ผู้สร้างเหรียญโภคทรัพย์ นางกวักโด่งดังที่สุด

หลวงพ่อเอีย วัดบ้านด่านศิษย์สายหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ชัยนาท

หลวงพ่อคล้าย วัดสวนขัน ผู้มีวาจาศักดิ์สิทธิ์กล่าวกับพระอาจารย์บุญว่า ดีจังฮู้ ...ขลังเหม็ด หมายถึง ดีจัง... เสกอะไรขลังหมด
หลวงพ่อคง วัดวังสรรรส ได้วิชาเสือสมิงมหาอำนาจมา

ขุนนครเขต ท่านขุนมีนิวาสสถานอยู่เกาะสีชัง มีเมีย 150 คน ท่านมีวิชาอาคมมหาเสน่ห์ พอตายแล้วเมียเอาผงมหาเสน่ห์ทิ้งน้ำหมด ปู่บุญได้ตำราวิชาจากท่านขุนมาองค์เดียว

หลวง ปู่เคยไปอยู่วัดระฆังไปพักอยู่กับกับหลวงปู่นาค วัดระฆังไปเรียนวิชากับหลวงปู่หิน ติดขัดอะไรก็กราบถามหลวงปู่นาค ครั้งนั้นได้ทั้งพระและผงสมเด็จวัดระฆัง และสูตรการลบผงพุทธคุณตำหรับสมเด็จโต

สมัย เจ้าคุณจรัญ วัดอินทร ฯ เป็นสามเณรได้ผงหลวงปู่แก้วมาค่อนบาตร พอหลวงปู่บุญมาอยู่กับ หลวงพ่อบ๋วย วัดเครือวัลย์ท่านได้มอบตำลาหลวงปู่แก้วให้และผงหลวงพ่อแก้ววัดเครือวัลย์ ที่เจ้าคุณจรัญมอบให้มาเกือบครึ่งบาตร

พระอาจารย์อีกองค์คือ หลวงปู่ เปี่ยม อดีตเจ้าอาวาสวัดทุ่งเหียงศิษย์ในสายหลวงปู่ทอง วัดราชโยธา

วิชา ที่หลวงปู่บุญ โสภโณ เรียนมาจากพระคณาจารย์แต่ละองค์ ท่านล้วนเป็นผู้ทรงวิทยาคุณ นอกจากหลวงปู่บุญท่านมีวิชาครูบาอาจารย์ดีแล้ว ท่านยังมีเมตตามากที่สุดด้วย

ช่วง ปี พ.ศ.2530 ท่านจาริกธุดงค์ไปทางภาคเหนือ บนดอยแถวสูงอาทิ ดอยปางอุ๋ง อำเภอแม่แจ่ม จ.เชียงใหม่ ซึ่งเป็นท้องถิ่นทุรกันดาร ชาวเขาอยู่กันแบบตามมีตามเกิด เด็กชาวเขาขาดโอกาสทางการศึกษา อยู่อย่างอดยากยากจน ลำบาก ไม่มีอนาคต

ด้วย จิตที่เปี่ยมด้วยเมตตา ได้ได้เห็นภาพทุกเวทนาของผู้ยากไร้ ขาดปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีพ ถูกสังคมทอดทิ้ง พูดเขียนอ่านภาษาไทยไม่ได้ ชาวเขาสมัยนั้นนับถือผี ยังไม่รู้จักพระพุทธศาสนา หลวงปู่บุญท่านได้ไปเผยแผ่พระพุทธศาสนา ให้รู้จักสวดมนต์ ไหว้พระ รู้จักการเรียนเขียนอ่านภาษาไทย ให้การสงเคราะห์เครื่องอุปโภคบริโภค

ชาว เขาศรัทธาท่านในฐานะพระผู้เมตตา เป็นผู้ให้การช่วยเหลือ เป็นผู้ให้แสงสว่างแก่ชีวิต ชาวเขาก็เข้ามานับถือพระพุทธศาสนาเพิ่มมากขึ้น เด็กผู้ชายก็มาขอบวชเป็นสามเณร ท่านได้นำเด็กชาวเขามาอุปการะเลี้ยงดูให้เรียนหนังสือที่วัดทุ่งเหียง อ.พนัสนิคม จ.ชลบุรี จากเด็กชาวเขาจำนวนสิบ เพิ่มเป็นจำนวนร้อย และหลาย ๆ ร้อยคน

ท่านได้ตั้งโรงเรียนพระปริยติธรรมและทุนนิธิฯที่วัดทุ่งเหียงเพื่ออุปการะเลี้ยงเด็กชาวเขาเหล่านี้ เกือบ 20 ปีที่ผ่านมาท่านสร้างโอกาสให้กับเด็กผู้ยากไร้ ให้มีการศึกษา มีอนาคต สำเร็จการศึกษาระดับเบื้องต้น ระดับอาชีวะ จนถึงระดับอุดมศึกษาประมาณ 2,000 กว่าราย โดยไม่เรียกร้องค่าตอบแทน ท่านเลี้ยงเหมือนลูกเหมือนหลาน ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี เป็นคนดีของสังคม เป็นบุคลากรที่อุดมของประเทศชาติ

ปัจจุบันมีเด็กอยู่ในความดูแลหลวงปู่บุญ ร่วม 300 คน มีสามเณรอีก 80 รูป รายจ่ายค่าอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค เครื่องเขียนแบบเรียน หลวงปู่รับภาระทั้งหมด

หลวงปู่บุญ โสภโณท่านทุ่มเทแรงกายแรงใจอย่างมาก (นับว่าสุดยอดกับพระผู้ชราวัยใกล้ 80 ปี) เพื่อเลี้ยงเด็กเหล่านั้นด้วยเมตตา หลวงปู่กล่าวว่า......อีกไม่นานท่านก็ตายแล้วความดีต้องรีบทำ ท่านยอมอดดีกว่าให้เด็ก ๆ เหล่านั้นอด

ด้วย จิตที่เปี่ยมด้วยเมตตาอย่างหาที่สุดมิได้ เป็นจิตที่ดำเนินแบบพระโพธิสัตว์ที่ทรงเมตตาบารมีหาที่สุดมิได้ไม่มีประมาณ ด้วยกุศลเจตนาและบุญกริยานี้คงเป็นแรงส่งเสริมอันหนึ่งที่ทำให้วัตถุมงคลของ หลวงปู่เข้มขลังด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ บุญฤทธิ์บารมี

กุศล ผลบุญทานบารมีที่หลวงปู่บุญบำเพ็ญมา ย่อมส่งผลต่อผู้ศรัทธาผู้ร่วมทำบุญกับท่าน ไได้ร่วมรับผลานิสงส์อนุโมทนาสาธุการเป็นเนื้อนาบุญอันประเสริฐ ทุกภพทุกชาติ

สายครูสายตำราที่หลวงปู่บุญ ได้ร่ำเรียนมาจากครูอาจารย์ผู้มีวิชาดีสมัยท่านเดินธุดงค์ มีหลายสาย อาทิ

* สายวิชาหลวงปู่กลั่น วัดพระญาติ สายอาจารย์เฮง ไพรวัลย์ ฆราวาสผู้เรืองเวทย์
* สายวัดประดู่ในโรงธรรม หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก
* สายหลวงปู่ทองวัดราชโยธา หลวงปู่เผือก วัดกิ่งแก้ว
* สายหลวงพ่อปาน วัดคลองด่าน หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ หลวงพ่อทาบ วัดกระบกขึ้นผึ้ง
* สายหลวงพ่อโอภาสี อาศรมบางมด
* สายหลวงพ่อหรุ่ง เก้ายอด อัมพวา เป็นต้น